W miniony weekend odbył się IEM Katowice 2020, czyli pierwszy turniej ESL rozegrany przy pustych trybunach. I nie było to wcale związane z małym zainteresowaniem imprezą – wręcz przeciwnie, w wydarzeniu miało wziąć udział ponad 170 tysięcy osób z całego świata. Wszyscy chętni do obejrzenia zmagań w CS:GO musieli finalnie zadowolić się oglądaniem rozgrywek w katowickich barach i pubach.

Powodem takiego toku wydarzeń była decyzja wojewody śląskiego, Pana Jarosława Wieczorka, z dnia 27 lutego 2020 roku, w której zakazał on udziału publiczności w imprezie odbywającej się w katowickim „Spodku”. Decyzję tą uzasadnił pismem otrzymanym od prezydenta Katowic, rekomendacją Głównego Inspektora Sanitarnego oraz zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w przedmiocie zagrożenia koronawirusem.

Rosnąca popularność esportu niesie za sobą wiele dobrego. Poprawia się jakość widowiska, środowisko zaczyna zwracać uwagę na konieczność wzmocnienia ochrony praw graczy, rośnie zainteresowanie popularyzowaniem oraz wspieraniem sportów elektronicznych ze strony władz publicznych, a ponadto coraz poważniejsze marki decydują się na inwestycje w branżę, co dodatkowo pomaga w podnoszeniu stawki rywalizacji esportowej.
Niestety wzrost popularność esportu sprawia także, że mniej uczciwi gracze i osoby ze środowiska znajdują coraz to bardziej kreatywne sposoby na oszustwo w celu osiągnięcia sukcesu w rywalizacji lub korzyści majątkowych. Niektóre z tych sposób znane są ze sportów tradycyjnych, a inne są ściśle związane z istotą sportów elektronicznych.

W niniejszym tekście postaramy się odpowiedzieć na pytanie co może zrobić profesjonalny gracz w sytuacji, gdy zaniedbał  wpisania korzystnych dla siebie rozwiązań do kontraktu? Czy w takiej sytuacji będzie mu przysługiwała możliwość wypowiedzenia zawartej umowy? Czy organizacja będzie mogła dowolnie korzystać z zastrzeżonych na swoją korzyść kar umownych i możliwości modyfikowania warunków umownych?

Niedawno minęła czwarta rocznica od podjęcia przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwały, która zrewolucjonizowała polski sport. 22 czerwca 2015 roku NSA (sygn. akt II FPS 1/15) stwierdził, że „przychody sportowców mogą być zaliczone do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art.10 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli działalność sportowca spełnia kryteria określone w art.5a pkt 6 tej ustawy i nie spełnia kryteriów z art.5b ust.1 tej ustawy.”. Dla wielu powyższa uchwała była równoznaczna z otwartym przyzwoleniem na rozliczanie przychodów uzyskiwanych przez sportowców jako przychodów z działalności gospodarczej.

W najbliższy weekend, 13-14 Lipca, w stolicy Wielkopolski, na Stadionie Miejskim w Poznaniu, odbędzie się Good Game League 2019. Będzie to największy turniej kiedykolwiek rozegrany w Poznaniu i jeden z największych w Polsce, zarówno pod względem puli nagród – do wygrania będzie bowiem 100 tys. Euro, jak i ze względu na kaliber drużyn w nim uczestniczących. Turniej jest zwieńczeniem świetnie zorganizowanego sezonu, z czterema przystankami w Warszawie, Swarzędzu, Olsztynie oraz Kielcach. Niestety, jak to bywa przy tak dużych przedsięwzięciach, nie obyło się bez kontrowersji z prawem w tle.

Czyli czego uczy nas spór Tfue z Faze Clan. W czasach, w których stacje telewizyjne biją się o prawa do transmisji rozgrywek e-sportowych, a najpopularniejsi streamerzy grają z celebrytami takimi jak Drake czy Neymar, czasami mamy do czynienia z działaniami rodzącymi pytania o profesjonalizm niektórych organizacji e-sportowych. 20 maja br. prawnicy Turnera „Tfue” Tenneya wnieśli pozew przeciwko Faze Clan, najpopularniejszej organizacji e-sportowej na świecie.

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie praw autorskich na jednolitym rynku cyfrowym (dalej także: Dyrektywa), zwana potocznie #ACTA 2 bądź Article 13, jest tematem wielu burzliwych dyskusji. Platformy takie jak Twitch, Google czy Youtube, stanowiące główne kanały komunikacji i produkcji treści gamingowych, apelowały do swoich użytkowników o wywieranie presji na europosłów w celu zapobiegnięciu wejścia ww. regulacji w życie, jako uderzających w wolność internetu i funkcjonowanie tych portali w Unii Europejskiej. Pojawiają się jednak opinie, iż dyrektywa ta nie będzie nieść za sobą tak wielu negatywnych konsekwencji i stanowi znakomite narzędzie dla twórców treści do skuteczniejszej walki z piractwem. Jakie zatem realne konsekwencje niosą za sobą nowe regulacje i jak wpłyną one na rynek e-sportu?

Na początku marca w katowickim Spodku, został rozegrany finał Mistrzostw Świata Intel® Extreme Masters (IEM) w Counter-Strike’u. Fińskie ENCE podejmowało aktualnych mistrzów – duńskie Astralis. Zapewne każdy młody gracz aspirujący do kariery profesjonalisty oglądał z zapartym tchem marsz fińskiej drużyny przez fazę play-off, zwłaszcza z uwagi na znakomity występ 17-letniego Jere „Siergiej” Salo. Zanim jednak początkujący zawodnik dotrze do światowego topu będzie musiał przebyć kolejne szczeble kariery i podpisywać kontrakty zawodnicze z różnymi organizacjami e-sportowymi. Jak zatem czytać kontrakty e-sportowe?